Van verlegen meisje naar spontane allround zwembadmedewerker

Het is alweer een tijd geleden dat ik als verlegen meisje kwam werken bij de Meerval. In maart 2013 begon mijn avontuur bij dit leuke zwembad.

Het eerste jaar mocht ik bij de zwemlessen meelopen om ervaring op te doen. Ik had daarvoor wel al stage gelopen in een ander bad maar als je zwemles wilt geven moet je toch echt meer ervaring hebben. Ook mocht ik toezicht houden, hier hoefde ik gelukkig niet heel veel te praten en dat was fijn. Al merkte ik wel dat ik het moeilijk vond om kinderen aan te spreken als ze iets deden wat niet de bedoeling was.

Met mijn collega’s had ik niet heel veel contact. Dit kwam vooral omdat ik erg stil was en als ik met hen samen was, wist ik niet zo goed wat ik moest zeggen.

Zenuwachtig van ouders

Na het eerste jaar kreeg ik bij de zwemlessen mijn eigen groepjes. Dit was zo spannend en tegelijkertijd ook super leuk. Samen met de kinderen in het bad werd ik wat losser en minder verlegen. Totdat er ouders met vragen naar mij toe kwamen. Ik werd er heel zenuwachtig van, want misschien zou ik wel iets zeggen waar ze het niet mee eens zouden zijn of juist dingen die niet helemaal kloppen.

Lukt het nog?

In het zwembad hebben we natuurlijk meer dan zwemlessen en recreatief zwemmen. We hebben namelijk ook sportlessen. Ze hadden mij gevraagd om in te vallen bij de fifty fit (in die tijd heette dat nog senioren gym) omdat er iemand ziek was. Dit wilde ik graag doen maar mijn verwachting was dat ik een aantal lessen mee kon kijken of misschien een stukje les zou geven. Maar na de eerste les werd ik in het diepe gegooid, ik moest gelijk een hele les geven. Wat was dit eng, ik weet nog dat ik bij iedere oefening vroeg aan de mensen of dat het nog wel lukte. Want ook hier was ik bang om het allemaal “fout” te doen.

Ontslagen worden, hoe erg is dat?

De eerste paar jaar bij de Meerval vond ik aan de ene kant leuk maar aan de andere kant had ik er ook veel slapeloze nachten van. Ik heb geleerd van mijn collega’s hoe zij hun werk doen en omgaan met dingen die ze lastig vinden. Maar ook heb ik van mijn schoonvader iets meegekregen waar ik veel aan heb, namelijk; vraag jezelf af wat het ergste is wat er kan gebeuren. Ik kom altijd op hetzelfde antwoord uit. “Ontslagen worden” is het ergste maar hoe erg is dat eigenlijk? Als dat zou gebeuren, kun je snel weer opzoek naar een andere baan. En de kans op ontslag is gelukkig niet heel groot of je moet het wel heel bont maken.

Na al die jaren

Er zijn wat jaren verstreken en naarmate ik iedereen wat beter leer kennen wordt alles makkelijker en ben ik uitgegroeid tot een spontane allround zwembadmedewerker. Toch merk ik na al die jaren dat ik nog steeds af en toe moeite heb met het contact met anderen. Vooral het contact met ouders maar hier blijf ik aan werken en ik zal altijd mezelf de vraag stellen: wat is het ergste wat er kan gebeuren?

19-11-2020 / Nicole Bos