Wat als...

Het is donderdagmiddag 15:45 uur, als de achterdeur open gaat. Hoi, mam! Hoi hoi, kon je nou niet even een keer opschieten uit school? Nee, hou je jas maar aan!! We moeten naar het zwembad. Nog even snel een toiletbezoek en hup de auto in. In de auto nog even snel mededelen dat het vandaag lintjes zwemmen is, en het dus de bedoeling is dat ze goed haar best doet. Beloof haar te trakteren op iets lekkers als ze haar lintje heeft verdiend.

We zijn er, het is inmiddels 15:55 uur. Ik heb dus nog precies 5 minuten om mijn kind in het meest onmogelijke (want ja ze mocht m natuurlijk zelf uitzoeken voor zwemles) badpakje te hijsen. Kom op! Je kunt het! Doe extra goed je best! Na mijn mental coaching, loopt ze richting zwembad en gunt me nog een blik en ik zwaai. Tot straks, lieverd!

Zo ging het er bij mij zo’n 7 jaar geleden aan toe. Elke week stress om op tijd te komen, een uurtje wachten in het horecagedeelte en hopen, vooral hopen dat deze periode snel voorbij zal zijn. Niet wetende dat ik 7 jaar later aan de andere kant zou staan als jawel, de zwemjuf.

Nu ik als zwemonderwijzer werk, merk ik pas wat de invloed van een ouder kan zijn op een kind. Zowel in positieve als in negatieve zin. Nu zie ik dan ook in dat ik het dus vooral zelf niet zo slim aanpakte.

Het is ook erg begrijpelijk, leren zwemmen hoort er nu eenmaal bij en vinden we allemaal erg belangrijk. Met de zwemdiploma’s in bezit, zijn ze weer een stukje minder afhankelijk en voelen we ons veiliger.

Maar gelukkig is ieder kind uniek, en leert ieder kind op zijn of haar eigen manier en tempo.

Wat als we nou eens zouden proberen om onze eigen prestatiedrang even aan de kant te zetten ( ja, vooruit alleen tijdens de zwemles dan) en alleen even oog hebben voor het kind. Het kind dat elke week trouw naar de zwemles wordt gebracht. Het kind dat elke week weer wat erbij leert. Het kind dat daar elke week hard zijn best voor doet. Het kind dat vooral leert van ervaringen en herhalingen. Het kind dat veel leert van spelsituaties en door experimenteren.

Wat als we niet zouden kijken naar hoe lang het traject duurt, maar met bewondering zouden kijken hoe snel een kind eigenlijk leert zwemmen. Want als we daar even goed naar zouden kijken, zul je zien dat het eigenlijk super knap is! En dat allemaal op hun eigen unieke manier en tempo!

De lintjes zijn inmiddels verruild voor de stickers, maar het systeem is nog steeds hetzelfde gebleven. Wat als ik 7 jaar geleden had geweten wat ik nu weet….. Dan had ik het waarschijnlijk heel anders aangepakt.

04-01-2021 / Nicole Hofman